in

Nursing sessie.

Op weg naar Dokter Bob. Naar een sessie waarvan ik niet weer wat me te wachten staat.
Ook een vorm van sm, die me niet echt trekt denk ik maar waar ik wel heel erg nieuwsgierig naar ben.
Ik hoefde niet zelf te rijden en dat was fijn want ik had minder goed geslapen.

Daar aangekomen deed de Dokter zelf de deur al open. De zenuwen gierden door mijn keel. Ik geef mijn bloemen af die we hebben meegenomen en ga eerst maar naar toilet. Daarna meteen door naar de behandelkamer, heel erg onwennig maar wel erg zenuwachtig maar ook super nieuwsgierig inmiddels.

Ik dacht, ach wat kan me gebeuren, als het niet meer gaat of als ik niet meer wil mag ik stop zeggen. Als ook mijn man boven is gearriveerd krijgen we tekst en uitleg over wat er gaat gebeuren. Een compleet onderzoek enz. Precies zoals het hoort.

Ik moet me uitkleden, (heb ik altijd al moeite mee gehad als er iemand bij was) maar ja een onderzoek met de kleren aan is ook niet te doen en wat onwennig begin ik me uit te kleden. Achteraf gaat dat eigenlijk al een beetje minder gespannen.

Dokter Bob heeft niet echt dwingende ogen maar wel iets in zijn blik dat me een enorm vertrouwen geeft, maar niet alleen dat, ook de voor mij zo nodige rust is er aanwezig. Het onderzoek begint….. Ik ben nog steeds wel zenuwachtig hoor. Ogen, oren, neus, mond, keel. Dan een lichamelijk onderzoek, armen, benen, borsten, voeten. Dat is allemaal goed te doen, er is wel van mijn kant schaamte maar ik bedenk me dat een Dokter meer gezien heeft en dat ik niet de eerste ben.

Mijn borsten met name de tepel is heel erg gevoelig vandaag, zal wel ongesteld moeten worden voor de tweede keer dit jaar en ook mijn buik is gevoelig.
Dat is altijd zo tegen die periode aan. Ik ben al blij dat ik geen hoofdpijn heb want dan lig ik een dag in bed en had ik niet kunnen gaan.

Ik giechel van de zenuwen als ik daar sta, maar kom gaandeweg steeds beter in mijn rol te zitten. Bij echte pijn schiet ik er wel steeds even uit maar kan er weer in terug kruipen elke keer, ook al vergeet ik vaak het woord Dokter te gebruiken.

De bloeddruk wordt opgenomen en is een beetje hoog. (zenuwen dus).
Dan komt er een gevoeligheidsonderzoek, eerst met het Wartenbergwiel en daarna met stroom. Beiden zijn te hebben en steeds dezelfde plekken doen pijn.

Als het algemene onderzoek voorbij is moet ik voor het vervolgonderzoek op de tafel gaan liggen. Onbeschermd en beschaamd, zonder bescherming en het enige dat ik kan doen is mezelf voor de gek houden en mijn ogen dicht doen. (Onder het mom van als ik het niet zie zien hun het ook niet). Lekker kinderlijk maar oké het helpt. Ik mis nu mijn blinddoek wel. De uitleg over de blinddoek… Als je naar de Dokter gaat krijg je dat ook niet. Zonder kun je niet in jezelf kruipen. Zo ook met het vastbinden, dat gebeurt ook niet bij een onderzoek van een gynaecoloog. Een goede uitleg en te begrijpen.

Een inwendig onderzoek wordt gestart, ben ik nooit zo kapot van dus ook nu niet. Ik krijg meteen de vraag waarom ik opgewonden ben en mijn man wordt gevraagd om dan ook maar eens te komen kijken hoe nat ik ben. Dat zijn momenten, onbeschrijflijk gênant en weet nooit wat ik moet zeggen. (Komt van de pijn maar wist het niet eens, gebeurd gewoon). Ik zeg dan ook; “ik weet het niet, is gewoon een reactie op de pijn Dokter”.

Alles wordt bekeken en betast en mijn clitoris wordt bewerkt terwijl de Dokter ook inwendig de zaak verkent. Ik raak opgewonden en kan niet echt laten gaan maar kan het ook niet tegen houden, mijn lichaam reageert en ik geef er aan toe. (dat is nog nooit eerder gelukt trouwens). FOUT DUSSSSSS……..

Ik kom klaar en krijg de vraag waar ik eigenlijk mee bezig ben maar kan het niet tegen houden. De Dokter is boos omdat ik het niet netjes gevraagd heb en belooft een strafsanctie. Ongegeneerd klaar komen bij de Dokter op de behandeltafel, dat is toch wel echt onbeschaamd. Shit, niet aan gedacht dat ik dat moest vragen, heeft hij ook niet gezegd, maar achteraf had ik het wel kunnen weten.

Maar ik heb dat pas een keer eerder hoeven vragen omdat het niet voorkwam bij eerdere sessies. Wat de straf is krijg ik pas daarna te horen. De blaas wordt betast en er wordt een katheter in gedaan. Ik denk dat is niet erg ben ik meteen leeg. Maar wat schetst mijn verbazing? Niks leeg gemaakt maar vol gespoten met steriele zoutoplossing. STRAF DUS…..

Lig je daar met een super volle blaas, doet pijn zelfs.
Dan wordt er een uitwendig en inwendig onderzoek gedaan naar de ligging van de blaas en hoe vol die wel niet is. Dat doet zeer. Ook mijn clitoris wordt weer bewerkt. Ik raak opgewonden en zeker als er iemand op mijn tepel knijpt want dat is heel gevoelig, doet pijn maar ik kik daar wel op.

Maar de blaas, mijn onderbuik doet zeer. Toch besluit de Dokter dat die niet vol genoeg is. Dus er komt nog wat meer vloeistof bij en ik krijg een enorme druk en heel grote neiging om te gaan plassen maar dat kan niet.
Mijn gezicht is vertrokken van de pijn en wil eigenlijk dat het stopt. Maar in mijn hoofd is wel de gedachte dat de pijn ook wel weer fijn is, wat een rare kronkels in mijn hoofd zeg.

Na de vraag of ik naar het toilet wil die ik gretig met ja beantwoord mag ik van de tafel en ik denk naar het toilet.
Nee, hoor moet gaan staan met de benen wijd en de katheter wordt open gemaakt zodat alles er heel langzaam weer uitloopt.

Op het moment dat ik daar zo sta zegt de Dokter, de volgende keer met publiek erbij en ik huiver eigenlijk. Maar ik ben zo blij dat die blaas leeg loopt en reageer er niet op. Zo dat hebben we weer achter de rug en ik moet weer de tafel op. Nu zijn mijn darmen aan de beurt voor een onderzoek. Op de knieën op tafel. Nog erger dan op de rug met de benen in de beugels, maar ik kan niet kijken en hoef dus niets te zien.

Ik ben niet zo kapot van anaal gedoe. Ik kan me niet genoeg ontspannen meestal.
Het deed dan ook zeer maar ook hier weer, pijn geeft opwinding, raar hoor maar zo werkt dat bij mij. Ondertussen dat er anaal iets in en uit ging werd mijn clitoris bewerkt met iets dat hevig trilde. Het was onbeschaamd zoals ik daar van genoot.

Ik begon op dat moment helemaal in mijn rol te kruipen en kon mijn denken uitschakelen en alleen op mijn gevoel verder gaan. Iets dat in een eerdere sessie nog niet gelukt is en hier als vanzelf gebeurde. Ik was verbaasd over mezelf.

Ook de stroom die er nu op mijn lichaam wordt uitgeprobeerd is te hebben, hoewel het op dat moment wel pijn doet hoor. Het gebeurt nu met een ander apparaat en dat weet ik omdat het een ander geluid maakte dan het eerdere apparaat, maar ik zag niets omdat ik voorover op tafel lag.

Jammer dat de Dokter zo snel ophield anders was ik nog een keer klaar gekomen. (bloos). Weer terug op mijn rug nu voor verder onderzoek. Op mijn rug liggende vraagt de Dokter of er naalden aan te pas mogen komen maar ik ben panisch voor naalden. Hij laat me onder dwang, van hier kijken jij, een naald zien en ik huiver. Ik doe meteen mijn ogen weer dicht.

Ik lig te bibberen en de tranen komen heel even naar boven. Gelukkig gebeurt er niets mee. Ik ben bang, maar die mindplay doet me wel sidderen, heerlijk en stom eigenlijk dat ik me zo kan laten opjutten zeg.
Daarna moeten de sluitspieren van de vagina worden getest.

Maar eerst een ontsmetting met alcohol, dat prikt. Maar de tweede keer brandt het vreselijk, maar ook dat is pijn.
De stroom komt er weer aan te pas en deze keer in mijn vagina. Er word iets ingeduwd en aangesloten op een apparaatje met verschillende standen en sterktes.

Het doet me denken aan het programma van mijn kerstverlichting, hihihi.
Eerst prikkelde het alleen maar dat was fijn, maar het werd steeds hoger gedraaid. Het deed pijn en ik had geen controle meer over mijn eigen lichaam.

Als ik er nu op terug kijk en niet zo bang was geweest, mede nog door de naalden, mijn ademhaling onder controle had kunnen houden dan had ik er misschien van kunnen genieten denk ik nu achteraf. Maar elke pijn geeft me opwinding dus ook deze.

Mijn clitoris wordt steeds, naar ik achteraf hoor, door mijn man. Ook werd er geregeld in mijn tepels geknepen. Het wind enorm op als dat op de goed momenten wordt gedaan bij mij en ik kan er zelfs nu nog van nagenieten.
Het apparaatje en de stroom worden weer aan de kant gelegd.

Heel even een adempauze…….. maar niet lang hoor.
Maar ik ben nu erg opgewonden en de eendenbek gaat erin. De Dokter en mijn man bekijken de hele “zaak” van binnen en de baarmoederhals wordt aangeraakt. Dat is een taak die mijn man mag uitvoeren. Het is een heel erg mooi en opwindend gevoel en ik geniet met volle teugen.

Ook nu weer worden mijn tepels af en toe bewerkt.
Ik denk niet meer en geniet alleen nog maar, hoor zelfs de vragen van de Dokter niet meteen de eerste keer. Als de eendenbek eruit is wordt er gefist en ik ga uit mijn dak want daar kick ik enorm op. Een intens gevoel, niet te beschrijven, vloeit nu door mijn lijf en terwijl mijn clitoris ook nog bewerkt wordt vraag ik snel of ik kaar mag komen.

k kan me geven op dit moment en wederom ben ik verbaasd over mezelf terwijl ik dit zit te typen. Ik geniet. Ik geniet zonder schaamte op dat moment en kon me bijna grenzeloos laten gaan. Ik zit nu in een roes, een onbeschrijflijk gevoel golft er door mijn lijf. Wat er verder nog gebeurt, eigenlijk weet ik dat niet precies maar de Dokter gaat door en volgens mij nu met een dildo. Dat geeft een zo vreselijk heerlijk gevoel dat ik spuitend klaarkom en gestimuleerd daar de woorden van de Dokter gaat dat eigenlijk vanzelf. Het is een heel apart gevoel en ik zwijmel, zweef op mijn gevoel.

Maar er wordt nog niet gestopt, krijg heel even de rust en de Dokter zegt nog van alles. Maar intussen zweef ik op mijn gevoel en denk niet meer, voel alleen nog maar. Ik hoor nog amper dat er iets wordt gezegd en weet niet wanneer het tegen mijn is en wanneer niet. Weer gebeurt er van alles en weer kom klaar. Maar nu heb ik inmiddels last van mijn onderbuik gekregen. Ik zeg dan ook dat het erg zeer doet en de Dokter doet nog een poging om me verder te laten gaan.

Ik weet zeker als ik niet tegen die menstruatie aan had gezeten dat ook zou zijn gelukt. Maar ook zat ik weer in mijn denken, beetje schaamte en een ongemakkelijk gevoel heb ik nu. Hier stopt de sessie en achteraf is dat het goede moment. Ik heb nu terwijl ik zit te typen nog steeds die buikpijn. Toch hoeft die menstruatie niet van mij. Laat maar lekker wegblijven zoals al die maanden al is geweest.

Ik lig nog in roes op tafel maar ben heel snel bij mijn positieven als de Dokter zegt dat als ik lang blijf liggen hij met de naalden gaat beginnen. Ik zit in een keer rechtop van de schrik maar lig ook weer heel snel, ben licht in mijn hoofd en duizelig. Nadat ik wat water gedronken heb zakt dat misselijke gevoel weer weg en kan ik gaan staan.
Daarna mag nog even douchen en dat is wel heel erg fijn.

Als ik terug kom uit de douche vraag ik netjes of ik me mag aankleden.
We gaan naar beneden om een kop thee te drinken en nog even na te praten.
Ik heb een heel erg intensieve sessie gehad waar ik een heel stel grenzen heb kunnen verleggen. Dat had ik niet kunnen doen als er de wisselwerking en het vertrouwen niet was geweest. Ook de geruststelling dat mijn man erbij was.

Niet dat het per se nodig was voor de sessie maar zeker wel voor de terugrit. Maar ook mijn man heeft genoten en veel kunnen zien en dat is wat hij graag wou. Dus dubbel fijn. En als ik nu terug kijk op deze sessie dan geniet ik nog na. Bij de thee hebben we het over fantasieën gehad die mensen hebben en ik heb ook zitten fantaseren eigenlijk.

Wat mijn nieuwsgierigheid heeft en wat ik stiekem wel eens zou willen weten of ik nog veel vaker had kunnen klaar komen en waar het einde zou zijn geweest. Niet dat ik een wedstrijdje wil houden of het echt ooit uit ga proberen of zo maar ik heb me dat wel zitten afvragen. Wat is de limiet? Wanneer stopt zoiets en waarom? Wat gebeurt er met mijn gevoel, mijn denken, mijn lichaam?

Daarnaast hangt die zin van het publiek nog in mijn hoofd. Niet dat ik het met publiek zou willen maar ik fantaseer er nu wel over af en toe.
Zal het kicken zijn of sla ik dan dicht. Ik moet er niet aan denken dat het nu echt zou gebeuren hoor, zou er meteen vandoor gaan.

De naalden hebben me doen huiveren, maar ooit een keer zal die grens ook verlegd worden, maar dat is net als publiek een heeeeeeeeeeeeeel verre toekomst of misschien ook wel nooit. Ik heb daar nu een heel harde nee grens bij staan.

Tot zover mijn gevoel en bedenksels over deze sessie. Dokter Bob, bedankt dat je me mijn grenzen hebt kunnen helpen verleggen. En wellicht ooit en keer tot ziens. Groetjes van een nog nagenietend, dankbaar en vrolijk persoon.

Wat vind je ervan?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

GIPHY App Key not set. Please check settings

One Comment

Hallo Dokter Bob

Lieve dokter Bob