Het is lastig om erover te schrijven… omdat het ervaren ervan precies de essentie uitdrukt…. het voelt als zonde (in de zin van jammer en niet bijbel-zonde ) om daar al te veel woorden aan te geven…. en dat schrijven ook vaak “terug naar het hoofd” is waar ik nou net uit was….
Het plezier en de opwinding van naar je toe te rijden en vooraf niet uit gepluisd te hebben wat er zou gebeuren, maar mij eraan gaan overgeven … deur open. JA, zien en voelen bij mezelf en van daaruit niet meer weten….. heel erg fijn…. Wat ik gevoeld heb bij je, is het intiemste en diepste tot dusver in mezelf… ik heb mijn lichaam niet eerder op die manier gevoeld.
Wat het heel fijn maakte was de ruimte die je erin opzocht en gaf waardoor ik mezelf kon toestaan om los en vooral ook toe te laten…. de open ruimte die dan ontstaat…… het genot… de pijn…. de tranen…… de lichtheid…. en de intimiteit…. diepte….. De volgende middag ben ik een poos op het strand gaan zitten en voelde mijn lichaam deinen op open en dicht…. van kwetsbaar naar iets meer gesloten… en er waren ook tranen, een zwaarder gevoel en daarna thuis juist weer een heel licht en blij gevoel…. gelijk aan hoe het bij jou was…. van huilen naar heel licht…. en lichtheid bleef… samen met een glimlach van binnen en van buiten….
Er is nog een wereld te ontdekken…. en ik heb mij zover als ik nu kon opengesteld en dat voelt als een heel groot goed….. dat dat kon en vertrouwd en veilig voelde… dank je wel daarvoor… mijn buik reageert nog steeds….
Liefs, J
PS. Ik heb nog steeds niet op je site gelezen…. het is hoe ik ervaar en ik vind het zo zonde om daarmee in mijn hoofd te gaan zitten en na te denken….. dat kunstje heb ik al zo lang geflikt… ik heb je gevoeld en jij hebt mij gevoeld. Dat raakt het allemaal….. jij wist de weggetjes er naar toe, ik voel mij blij en bevoorrecht…….
GIPHY App Key not set. Please check settings