De verleiding bij Dokter Bob.

Ik heb al een paar keer goede ervaringen opgedaan met nursing, met een andere Dokter bij mij thuis, wanneer ik de advertentie van Dokter Bob op de site tegenkom. Een pseudo-dokter met een ingerichte praktijkruimte nog wel, wat een uitdaging, weer een stapje verder. Ik besluit te reageren.

Uit de mailwisseling blijkt dat sex uitdrukkelijk niet de bedoeling is van de Dokter, hij is een typische mindplayer. Ik moet een sublijst invullen, gericht op nursing praktijken. Er volgt een telefoongesprek om een afspraak te maken. De Dokter heeft een opvallend jonge stem, prettig en attent. Alles is open aan hem.

Hij neemt de telefoon aan met zijn eigen naam en ik hoor zijn kinderen op de achtergrond spelen. Zijn vrouw is van alles op de hoogte en hij vertelt vrijuit over zijn Praktijk aan huis en hoe hij zijn patiënten behandelt. Al 15 jaar ervaring met nursing, dat is te merken.

Dokter Bob is zeker van zijn zaak, hij weet waar hij mee bezig is. Het kan hem niet zoveel schelen of een patiënte oud of jong is, dik of dun, het gaat om het spel. Hij bereidt onze ontmoeting zorgvuldig voor aan de hand van de ingevulde sublijst, vraagt precies wat ik wil en kan.

Het achterste van mijn tong laat ik nog niet zien. Ik vertel hem wel dat ik me vreselijk schaam, alleen al om uit te komen voor mijn nursing fantasieën. ”Dat vind ik juist leuk, stel je voor dat je je niet zou schamen om op de onderzoekstafel te gaan liggen, dan zou er toch niets aan zijn?” Ik ben verrast. Mijn schaamte zit zo diep. Het is zijn kick om de angst- en schaamtegevoelens bij een patiënte zo te bespelen dat hij daarmee zelfs het orgasme kan oproepen of uitstellen, liefst totdat iemand smeekt om te mogen klaarkomen.

Hij raadt mij alvast aan mijn vaginaspieren te leren beheersen door te oefenen, bijvoorbeeld met Chinese balletjes. Als het lukt, moet ik voor straf bij hem thuis komen koken voor een aantal dominante heren. Klinkt goed, maar ik moet het nog zien. Ik ben er verlegen van en giechel af en toe. “Ben je nu 15 of 16?”, vraagt hij dan. In elk geval voelt deze oudere sub zich een jong meisje bij Dokter Bob.

Het eerste consult.
Nerveus bel ik aan bij een gewoon rijtjeshuis in een moderne woonwijk in Amersfoort. Waarom wil ik dit toch? Natuurlijk draag ik mijn zwarte hold ups en pumps met hakken. Wat er ook gebeurt, ik ben van plan die aan te houden en de Dokter te verleiden. Dat is nu eenmaal mijn kick als sub. De Dokter doet de deur open, hij is gekleed in een korte witte jas. Een gepast afstandelijke begroeting, meer niet. “Ga maar naar boven”, zegt hij kort.

Hij laat me binnen in een ruime moderne behandelkamer, geen sfeerverlichting, maar een onderzoekstafel met metalen beensteunen, groene lakens en een grote lamp erboven. Een tafel met instrumenten, veel koud glimmend metaal, mesjes en scharen. In de hoek een standaard met rubberen slangen. Aan de muur een Andreaskruis. Ik ben bang, hoewel ik de Dokter 100% vertrouw. Ik sterf zowat van de zenuwen. Kan ik dit wel aan? De Dokter lijkt me een harde. Ik moet me uitkleden en de Dokter trekt zich even terug. Net echt.

Hij komt terug, terwijl ik in mijn hold ups en pumps sta, en vraagt naar mijn klachten. Ik moet voor hem gaan staan, handen in de nek, benen wijd voor een algemeen eerste “gevoeligheidsonderzoek“. Het lukt me niet om stil te staan tijdens het onderzoek, de Dokter moet vaak corrigeren, terwijl ik met mijn kont begin te draaien. De Dokter ziet er goed uit. Hij ruikt lekker.

Mijn benen zijn nog niet wijd genoeg. “Wijder!“. Hij trekt aan mijn tepels. Au! Dan gaat hij met een scherp voorwerp over mijn lichaam. Een metalen vorkje met scherpe puntjes. Er ontstaan rode sporen. “Je bent heel gevoelig”, constateert hij, “vooral je tepels.“.

Ik mag op de onderzoekstafel gaan liggen, benen wijd in de steunen. Het spel gaat beginnen. Ik ben nu al opgewonden en beweeg met mijn onderlichaam. Om dit ongecontroleerd geilig gedrag”  tegen te gaan, wordt mijn lichaam met riemen vastgebonden en mijn armen achter mijn hoofd vastgezet. Heerlijk zo. Tegelijk tril ik van angst en schaamte. Er valt niet te spotten met de Dokter.

Dan laat ik alles over me heen komen en geef me over: ik geniet, kreun, gil, huil, lijd, protesteer, zweef, bijt op mijn onderlip en verleg mijn grenzen in subspace. Drie uur duurt de behandeling, drie uur waarin ik het besef van tijd kwijtraak en de volgorde van handelingen vergeet. In het begin met een groene doek over mijn hoofd. Met stevig inwendig onderzoek van vagina en baarmoedermond, naalden in mijn gezicht en in mijn borsten.

Voor het eerst door mijn tepels, waar ik altijd zo bang voor geweest ben. Ben trots. Een metalen mondklem in mijn mond, afgewisseld met een zwarte opblaasbare gag. Vernederend en goddelijk. Plekjes op mijn tong worden met elektro “weggebrand“. Dan wordt een katheter ingebracht en mijn blaas afgevuld met water. Doodeng, maar het valt mee. Nu wordt het toch wel heel echt allemaal.

De Dokter gaat tekeer met een enorme dildo in mijn vagina en ik kom bijna klaar met mijn gevulde blaas en mijn benen wijd in de steunen. “Dank je, dank je Dokter”, roep ik uit. Dan wordt de katheter verwijderd, de riemen losgemaakt. Dokter Bob helpt me van de tafel af en laat me plassen in een metalen schaal, terwijl hij voor me staat. Hier schaam ik me nou eens niet voor. Wel een paar traantjes van emotie. De Dokter zit ontspannen naast me en legt geruststellend zijn hand op mijn rug. Dan is het tijd om te douchen en naar huis te gaan.

Napraten
Beneden in de woonkamer napraten onder de koffie. Dokter Bob vertelt over zijn ervaringen: de meeste vrouwen komen in gezelschap van een dom of een vriendin naar de praktijk. Ik ben een van de weinigen die alleen durft te komen. Dat heb ik bewust gedaan om niet afgeleid te worden. Maar de volgende keer zullen er waarschijnlijk wel anderen bij zijn, kennissen van Dokter Bob, als ik dit wil. Dat zou extra opwindend zijn.

Twee dagen later belt de Dokter attent hoe het met me gaat: hij is een goede Dokter. De diagnose is: een chronische patiënte, dus ik mag terugkomen voor een vervolgbehandeling. Het was fantastisch Dokter Bob!